Şamata, Kral ve Ben

...Adnan'dan öğrenmiştim, önceleri çok şişmanmış,
daha sonra kilo vermiş. Ama ilk gördüğümde "şişko"
olduğuna kanaat getirmiştim. Hareket alanını birkaç
metre çapında belirlemiş, sessiz, sakin, "kendi halinde"
yaşıyordu.

Sonraları sık sık karşılaşmaya başladık, selamımı
esirgemedim hiç, birçok kişiye yaptığımın aksine.
Sevginin yanında saygı duymak böyle bir şey olabilir.
Üzerinde bir ağırlık vardı hep, olgunluk gibiydi, belki de
yaşlılıktı, hiç sormadım.

Son yağmurlardan sonra gördüm bir kez, üstü başı
çamur içindeydi, titriyordu; son görüşümdü onu.

Bir hafta göremeyince gittiğini sandım, sesimi çıkarmadım
-gidenlere hiç çıkarmadım, kendimden bilerek- ama üzüldüm.
Arkadaşlarına sordum "ne olduğunu"
Başka şeyler de öğrendim sorunca, daha önce bir trafik
kazası geçirmiş, ameliyat olmuş, o günden beri karnında
bir demir parçasıyla yaşıyormuş, ama durumu iyi değilmiş,
zor yaşıyormuş hep.

Son zamanlarda çok hastalanmış yine, bu sefer tutunamamış...
gitmiş...

Gidenlerin en güzelinden Kral...
Kral benim arkadaşım, en sevdiklerimden...