eh işte

Paramparça oldu bile bir tarafım, sanırım. Çok da sezemiyor ya insan; ya birinden duyunca ya da eskaza farkedince... 


Müthiş bir gerginlik içindeyim, daha önce tarifini bile duymadığım bir deneyim. Davranışlarımın nasıl saptığını, süzüldüğünü, yayıldığını görebiliyorum, fakat bir şey yapamıyorum ve yapmıyorum. Bu belki de benim için bir sınır zorlaması, ama istediğim bir şey değil. Ne bir heyecan, ne bir mutluluk, ne bir merak... Hiçbiri yok zihnimde, hala bi' bokların eşiğindeyim ama kestiremiyorum neresi olduğunu. Takıla dura eşiğe, eşik olup çıktım kendime nihayet. 


Bu kadar şuursuzluk hayra alemet değil