hayal

İçimde kırıp bıraktığın, kaç parçaya ayrıldığını göremediğim, görmek ne demek, bakmaya bile cesaret edemediğim bu hayal kabusum artık şimdi; her adımımda sinsice takip eden, her anı'mı içimden kanatarak söküp zihnime çarpıp vuran ve her sabah uyanışımı dehşete çeviren lanet bir kabus. Öfkenin hem nefretle hem de sevgiyle birlikte salınabileceğini tattırdın bana, halbuki ayrı ayrı yaşanır sanıyordum, naifmişim herhalde duygularım hakkında, o kadar da ukalaydım halbuki. Öylesine pis bir açmaz ki bu, "bu" her neyse artık, ne dönebiliyor arkamı, ne de bakabiliyorum yüzüne. Beni kendime böylesine yabancılaştıran en yakın tanıdığımsın. Ruhumun kırıklığı da bundan zaten, maalesef